Στον απόηχο του
κυβερνητικού αλαλούμ, τις εντάσεις στα νησιά όπου έχουν εγκλωβιστεί εκατοντάδες
μετανάστες και τις αντιδράσεις από τους κατοίκους των νησιών που
φοβούνται για επεισόδια, υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος πέρα από όλα και με
γνώμονα τη στήριξη στους αδύναμους συνανθρώπους του σπεύδει να βοηθήσει με το
δικό του τρόπο, δίνοντας φαγητό στους στοιβαγμένους πρόσφυγες.
Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος της «Κοινωνικής Κουζίνας» στέκεται στο πλευρό των ανθρώπων που ταλαιπωρούνται και μαγειρεύει γι' αυτούς. Εκείνος είναι μακριά από πολιτικές ή άλλου τύπου παρεμβάσεις, καθώς το μόνο που τον απασχολεί είναι να δώσει το δικό του κοινωνικό μήνυμα μαγειρεύοντας με την μικρή ομάδα του για ανθρώπους που έχουν ανάγκη και πεινούν.
Ο Κωνσταντίνος είναι μία εμβληματική φυσιογνωμία της Αθήνας που προκάλεσε το ενδιαφέρον όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του διεθνούς τύπου με τον έντονο κοινωνικό χαρακτήρα που διέπει η προσπάθειά του.
Πριν από λίγα
χρόνια, ζούσε και απολάμβανε τα αγαθά μίας υπερπολυτελούς ζωής με ακριβά
σπίτια, αυτοκίνητα, χρήματα, ταξίδια, εξόδους σε καθημερινή βάση και έναν τρόπο
ζωής που δεν έχει πια κανένα κοινό σημείο με αυτό που ζει τα τελευταία χρόνια,
όπως ο ίδιος εξηγεί, μιλώντας στο protothema.gr.
Προσηλωμένος στο δικό του κοινωνικό καθήκον δίνει το «παρών» σε μία δύσκολη στιγμή αναμφίβολα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε νησιά και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Ο Κωνσταντίνος πριν λίγο καιρό είχε μιλήσει στο protothema.gr για το πώς η δική του ζωή άλλαξε δραματικά από τη μία στιγμή στην άλλη και έχασε επί της ουσίας όπως ο ίδιος λέει την βολική καθημερινότητά του και από μεγαλοστέλεχος εταιρείας βρέθηκε πραγματικά στο δρόμο, γεγονός που τον έκανε να αναθεωρήσει πράγματα και καταστάσεις και σταδιακά να κατανοήσει τη σημασία της παροχής βοήθειας σε όποιον τη χρειάζεται.
«Μία στιγμή, μία ατυχία, ένα περιστατικό μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή μας. Όλα πάντως -τώρα το ξέρω καλά- συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ίσως και να είναι η ουσία που πρέπει να κρατήσει κανείς όταν πιάσει πάτο και καταστραφεί. Αν αφεθείς στην τύχη του σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδεχτεί πως η ζωή του τελειώνει. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να μαζέψεις τα συντρίμμια σου και να προχωρήσεις. Αυτό αποφάσισα να κάνω και εγώ», σημειώνει.
Ο καλοαναθρεμμένος Κωνσταντίνος ξεκινά να εργάζεται από πολύ νωρίς μετά τις σπουδές του στο Marketing και η πορεία του μέσα στο χρόνο έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Χρήματα, απολαύσεις, κοινωνική καταξίωση, επαγγελματική προοπτική φαίνεται να του προδιαγράφουν ένα μέλλον εξαιρετικό. Δυστυχώς, όμως, όλα αλλάζουν σε μία στιγμή όταν μετά το καλοκαίρι του 2009, όπου έκανε τις διακοπές του σε νησί, επέστρεψε στην Αθήνα και έμαθε ότι είχε χάσει τη δουλειά του.
«Στην αρχή είναι το πρώτο σοκ, μετά η συνειδητοποίηση ότι δεν έγινε και τίποτα είχε μόλις ξεκινήσει η κρίση στη χώρα μας είπα πάμε παρακάτω. Δυστυχώς, δεν ήταν τόσο εύκολο.
Ήμουν ένας 45αρης που μοίραζε βιογραφικά παντού αλλά που δεν έλαβε ποτέ μία θετική απάντηση. Κανείς δεν ήταν εκεί για να με βοηθήσει και να με υποστηρίξει. Δεν πειράζει δεν έχει πια καμία σημασία. Πέρασα πολύ δύσκολα, αναγκάστηκα από ένα σημείο και μετά να ξεπουλάω τα πάντα ότι είχα αποκτήσει. Για σπίτι ούτε λόγος. Προσωρινά έμεινα στο πατρικό μου αφού πια δεν είχα ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μου. Και εκεί που έλεγα πως όλα τελείωσαν θα είμαι για πάντα ένας αποτυχημένος 45άρης ξεκινά η ιδέα βλέποντας άστεγους ανθρώπους να προσπαθούν να βρουν φαγητό από τα σκουπίδια. Σαν να ξύπνησα από ένα λήθαργο, σαν να βρήκα σε λίγα λεπτά αυτό που έπρεπε να κάνω.
Παρά τις δικές μου δυσκολίες τουλάχιστον είχα ένα μέρος να κοιμάμαι, άρα, υπήρχαν και χειρότερες καταστάσεις. Αποφασίζω να επιστρατεύσω όλες τις εναπομείνασες δυνάμεις μου και να βγάλω όλη μου την αγάπη σε ανθρώπους που περνούσαν δύσκολα. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας η οποία συνεχίζει την πορεία της, μαγειρεύω καθημερινά για αστέγους σε κάθε γειτονιά της Αθήνας με προϊόντα που μας δίνουν άνθρωποι που θέλουν να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια», αναφέρει.
«Σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι ξανά ευτυχισμένος και ας μην έχω όλα όσα είχα παλιά. Μέσα από αυτή τη δύσκολη περίοδο βρήκα το νόημα της ζωής, την προσφορά. Έτσι κάπως γνωρίστηκα και με απλούς ανθρώπους αλλά και με σημαντικούς ανθρώπους όπως ο μακαρίτης Αντώνης Βαρδής ο οποίος στήριξε ουσιαστικά αυτήν την πρωτοβουλία μου», καταλήγει μιλώντας στο protothema.gr.
Προσηλωμένος στο δικό του κοινωνικό καθήκον δίνει το «παρών» σε μία δύσκολη στιγμή αναμφίβολα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε νησιά και προσπαθούν να επιβιώσουν.
Ο Κωνσταντίνος πριν λίγο καιρό είχε μιλήσει στο protothema.gr για το πώς η δική του ζωή άλλαξε δραματικά από τη μία στιγμή στην άλλη και έχασε επί της ουσίας όπως ο ίδιος λέει την βολική καθημερινότητά του και από μεγαλοστέλεχος εταιρείας βρέθηκε πραγματικά στο δρόμο, γεγονός που τον έκανε να αναθεωρήσει πράγματα και καταστάσεις και σταδιακά να κατανοήσει τη σημασία της παροχής βοήθειας σε όποιον τη χρειάζεται.
«Μία στιγμή, μία ατυχία, ένα περιστατικό μπορεί να αλλάξει για πάντα τη ζωή μας. Όλα πάντως -τώρα το ξέρω καλά- συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ίσως και να είναι η ουσία που πρέπει να κρατήσει κανείς όταν πιάσει πάτο και καταστραφεί. Αν αφεθείς στην τύχη του σημαίνει ότι θα πρέπει να παραδεχτεί πως η ζωή του τελειώνει. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να μαζέψεις τα συντρίμμια σου και να προχωρήσεις. Αυτό αποφάσισα να κάνω και εγώ», σημειώνει.
Ο καλοαναθρεμμένος Κωνσταντίνος ξεκινά να εργάζεται από πολύ νωρίς μετά τις σπουδές του στο Marketing και η πορεία του μέσα στο χρόνο έχει συνεχώς ανοδική πορεία. Χρήματα, απολαύσεις, κοινωνική καταξίωση, επαγγελματική προοπτική φαίνεται να του προδιαγράφουν ένα μέλλον εξαιρετικό. Δυστυχώς, όμως, όλα αλλάζουν σε μία στιγμή όταν μετά το καλοκαίρι του 2009, όπου έκανε τις διακοπές του σε νησί, επέστρεψε στην Αθήνα και έμαθε ότι είχε χάσει τη δουλειά του.
«Στην αρχή είναι το πρώτο σοκ, μετά η συνειδητοποίηση ότι δεν έγινε και τίποτα είχε μόλις ξεκινήσει η κρίση στη χώρα μας είπα πάμε παρακάτω. Δυστυχώς, δεν ήταν τόσο εύκολο.
Ήμουν ένας 45αρης που μοίραζε βιογραφικά παντού αλλά που δεν έλαβε ποτέ μία θετική απάντηση. Κανείς δεν ήταν εκεί για να με βοηθήσει και να με υποστηρίξει. Δεν πειράζει δεν έχει πια καμία σημασία. Πέρασα πολύ δύσκολα, αναγκάστηκα από ένα σημείο και μετά να ξεπουλάω τα πάντα ότι είχα αποκτήσει. Για σπίτι ούτε λόγος. Προσωρινά έμεινα στο πατρικό μου αφού πια δεν είχα ούτε ένα ευρώ στην τσέπη μου. Και εκεί που έλεγα πως όλα τελείωσαν θα είμαι για πάντα ένας αποτυχημένος 45άρης ξεκινά η ιδέα βλέποντας άστεγους ανθρώπους να προσπαθούν να βρουν φαγητό από τα σκουπίδια. Σαν να ξύπνησα από ένα λήθαργο, σαν να βρήκα σε λίγα λεπτά αυτό που έπρεπε να κάνω.
Παρά τις δικές μου δυσκολίες τουλάχιστον είχα ένα μέρος να κοιμάμαι, άρα, υπήρχαν και χειρότερες καταστάσεις. Αποφασίζω να επιστρατεύσω όλες τις εναπομείνασες δυνάμεις μου και να βγάλω όλη μου την αγάπη σε ανθρώπους που περνούσαν δύσκολα. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας η οποία συνεχίζει την πορεία της, μαγειρεύω καθημερινά για αστέγους σε κάθε γειτονιά της Αθήνας με προϊόντα που μας δίνουν άνθρωποι που θέλουν να υποστηρίξουν αυτήν την προσπάθεια», αναφέρει.
«Σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι ξανά ευτυχισμένος και ας μην έχω όλα όσα είχα παλιά. Μέσα από αυτή τη δύσκολη περίοδο βρήκα το νόημα της ζωής, την προσφορά. Έτσι κάπως γνωρίστηκα και με απλούς ανθρώπους αλλά και με σημαντικούς ανθρώπους όπως ο μακαρίτης Αντώνης Βαρδής ο οποίος στήριξε ουσιαστικά αυτήν την πρωτοβουλία μου», καταλήγει μιλώντας στο protothema.gr.